(Sorry, this post is in Seburu...)
Op de veranda met de nieuwe afrastering
Vorig jaar zomer maakten wij de afspraak de Dilrosuns in Botswana op te zoeken omdat we geîmponeerd werden door de tekening van hun nieuwe huis dat ze in Botswana wilden gaan bouwen. Doorslaggevend bij dat reisplan was dat wij niet als ‘paying guests’ op de veranda van het nieuwe huis wilden gaan zitten niets doen maar er een werkvakantie van wilden maken.
Immers, met onze ruime klus ervaring in eigen land meenden wij het Hollands-Afrikaanse stel een plezier te kunnen doen. Bovendien wilden we graag kennis nemen van de dagelijkse activiteiten en het werk van Maud en Bram in den vreemde.
Bij aankomst op de luchthaven vanuit Namibië, waar we vooraf twee weken hadden rond gereisd, werden onze meegenomen Whiskey flessen meteen door de douane in gebruik genomen nadat we het adres van M & B niet konden opgeven. Bovendien bleek Maud onaanraakbaar vanwege gekneusde ribben, opgelopen tijdens een val door de nog niet geheel gereed zijnde trap naar het bordes.
Bram bleek gelukkig ongedeerd en reed ons naar het nieuwe huis dat, net uit de steigers, niet alleen een indrukwekkend ontwerp bleek te zijn maar ook beschikte over een zee aan ruimte, fraaie vertrekken, een aparte studio en een aangelegde tuin.
Even geen plaats voor de vierde hond
Vier honden van dezelfde moeder stonden ons met Afrikaans enthousiasme op te wachten. In huis blijken zij niet de echte baas te zijn maar wel de dienst uit te maken. Inbrekers, eekhoorns en apen die over de omheining dreigen binnen te dringen worden met luid geblaf, dat ‘s-nachts gewoon doorgaat, geweerd.
Wij werden niet gehuisvest in de bijgebouwen maar kregen de nog onbeslapen ‘master bedroom’ toegewezen met aangrenzende badkamer. Een eer die maar één keer verstrekt kan worden. Onder het muskietengaas met daarboven een draaiende ventilator zijn de warme Afrikaanse nachten uitstekend geschikt om uit te rusten en je in je dromen tropisch te laten verrassen.
Aan het werk
In principe worden Maud en Bram alleen bijgestaan door hun trouwe Bashi de bouwer uit het dorp. Die huurt zelf mensen in als het karwei te groot is en Bram regelt per klus vooraf de aanneemsom. Alles contant en pikzwart af te rekenen, hetgeen in Botswana vanzelf spreekt. Ook past hij op het huis en de honden als M & B op reis gaan.Verder hebben M & B geen hulp in huis of tuin en verdelen zij de taken onderling naar gelang hun aanleg en vaardigheden.
Bashi de bouwer overtuigt ons van zijn kwaliteiten
De klussenlijst bleek nog bespreekbaar voor opmerkingen en aanvullingen. Wij stortten ons meteen op het eerste karwei: Het in de olie zetten van alle acht ramen van het hoofdgebouw.
Wat heeft dat huis veel ramen
Alle vlekken van stopverf en aangedroogde olie werden daarna verwijderd zodat je nu vanaf de weg al kunt zien of de familie thuis is.
Om de nodige gasten te kunnen ontvangen maakte Bram & Bavo een solide tafel met een los blad en een onderstel dat ook als ‘workmate’ gebruikt kan worden. Bovendien werd het gat in de trap naar de veranda solide gedicht zodat verdere ongelukken nu tot het verleden behoren.
We schilderden deuren, tafelbladen en kasten en gaven tussendoor gevraagd en ongevraagd advies waardoor we onze bescheiden stempel in dit mooie huis hebben kunnen achterlaten
Uitstapje naar Serowe
Van een zorgvuldige planning voor ons verblijf was wel degelijk sprake. Al na een paar dagen werd het overjarige vierwiel aangedreven monster ingeladen met eten en drinken, tent en slaapzakken, gereedschap en reservewielen voor een reisje naar Serowe.
Bram vergeet wel eens zijn licht uit te doen. Zonder buren kom je nergens...
Klaar voor vertrek naar Serowe, Bashi en Foraman klaar voor overname en volgend karwei
Daar zouden we dan eindelijk de drukkerij bezoeken waar Bram 35 jaar geleden zijn eerste kennis van het grafisch vak dropte. Bovendien zouden we drie nachten doorbrengen in het Rhino park en enkele klanten van Sun Design bezoeken.
Wij logeerden in een lodge met twee ruime bedden en M & B deelden hun matrassen in een goed gecamoufleerde tent naast de lodge. Noddy, een mensvriendelijke neushoorn, scharrelde daar af en toe tussendoor.
Noddy op informeel bezoek
Rhino keutels op het brood
In de ochtenden reden we om 6.30 uur uit voor een ‘game drive’ en ontbeten we met het uitzicht op de langskomende dieren.
Rookpauze voor Maud, Dineke op de uitkijk, Bavo wijst in de verkeerde richting
Eten werd bereid op de gemetselde barbercue, gestookt met gesprokkeld hout uit de bush.
Maud is in de vrije natuur op haar best en kookt de sterren van de hemel en Bram regelt en zorgt voor de rest. Een ideaal stel reisleiders die je optimaal laten genieten.
De drukkerij werd bezocht waarbij Bram door al het personeel wordt begroet als één van de founding fathers en verloren zoon. De foto impressie laat zien dat er logistiek gezien ruimte is voor verbetering maar de drukkwaliteit is bruikbaar en de stemming opperbest.
Een veertig jarige Heidelberger KORD
De Sun Design klanten betalen traag maar het verstrekte krediet is goed voor langdurige relaties. Immers om een bedrijf op te bouwen moet je drie tot vijf jaar geduld hebben.
Via een prachtige omweg door het echte Afrika kwamen we ongedeerd weer terug; een onvergetelijke ervaring.
Steenbok en Kreeft samen op de Steenbokskeerkring; 23,5 graden op het zuidelijk halfrond
Ezelkarren zijn een bezienswaardigheid. Deze verloor een wiel 100 meter na de foto...
Bavo dingt af op de prijs van een ezel
Maud & Bram
Over onze gastfamilie kunnen we kort zijn. Het is een paar apart. Wat ze niet kunnen kan je vergeten en wat ze vandaag nog niet bedacht hebben komt gegarandeerd morgen aan de beurt. Geen stress of haast is hierbij merkbaar. De Afrikaanse tijd regeert.
Hun gastvrijheid is van vijf sterren niveau maar je moet wel zelf initiatief nemen. Toen wij uit Namibië kwamen dachten we onze e-mail eindelijk op orde te kunnen brengen in het splinternieuwe Sun Design kantoor. Dat bleek fake. Voor het bewerken van hun weblog en e-mail moeten ze, met een geladen laptop, naar een internet café in Gaborone.
De Sun Design directie in overleg in het internet café Dijo
Daar maken de slakken de dienst uit en kom je de ochtend gezellig door met koffie, begroeten van bekenden en het wachten op verbinding.
Maud is heel populair bij de jonge mannen
Onze indruk is dat Maud over een tijdje alleen nog in Botswana is waar te nemen en Bram zijn verblijf in Nederland zal inkorten tot het uitsluitend bezoeken van familie en vrienden en het vergaren van Euro’s.
Mme Binki, de moeder van Bram in Botswana
Botswana is niet om de hoek maar je zal de reis voor lief moeten nemen om M & B langdurig te kunnen zien!
Leven in Botswana?
In vergelijking met Zuid-Afrika en Namibië is de grond in Botswana niet in bezit van witte boeren of andere rijke blanken. Een heerlijk gevoel dat je met 1,8 miljoen mensen kunt beschikken over een gebied zo groot als Frankrijk, of zoveel maal Nederland. Elke bewoner kan een stuk land aanvragen dat hij om niet in bezit krijgt. Bovendien is hier nooit sprake geweest van apartheid en is de omgang tussen wit en zwart zeer plezierig.
De laatste lemen hutten met rieten daken worden nu nog gebruikt voor opslag. Vrijwel iedereen heeft een huisje, opgetrokken van baksteen en overal zie je bouw activiteiten die wijzen op economische groei.
Wilde dieren huizen in de vele reservaten en daarbuiten zie je alleen maar koeien, ezels en geiten.
Koeien hebben hier voorrang
Geen leeuwen die je onverwacht bespringen maar pas wel op voor slangen en schorpioenen.
Het water is overal drinkbaar en van goede smaak, de wegen zijn goed en de mensen vriendelijk.
Onze vier nieuwe zwarte kleinkinderen
Wij hebben genoten van ons verblijf en boekten meteen voor een volgende reis twee hutten in originele staat. Eén met riet gedekt door de mannen (zinken punt) en één gedekt door vrouwen.
De hutjes voor de volgende reis
Wij nodigen M & B graag uit een paar dagen in de bush met ons door te brengen. Dan zal Dineke Afrikaanse gerechten koken en Bavo lokaal gebrouwen bier schenken.
